کد مطلب:24626 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

مسأله گناه، انگيزه ها و توبه را در چه علمي بايد مطالعه كرد؟

گرفتار شدن به گناه معمولا به خاطر اين است كه انسان شناخت صحيح و اصولي از حقيقت گناه و فرجام خطرآفرين آن ندارد. انجام يك گناه به مثابه اين است كه انسان به دست خود، خويشتن را در آتش بيفكند. اولياي خدا كه از گناه دوري مي كنند، داراي بصيرت و بينايي در اين زمينه مي باشند. البته اين كه گناه چه آثاري به دنبال دارد و چه نقشي در انسان و عقب افتادن او از كاروان تكامل و سعادت ايفا مي كند، يك بحث عميقي است كه بايد آن را در علم اخلاق مطالعه كرد، ولي سخن در اينجا در يكي دو تا از آثار سهمگين گناه است كه يكي از آنها فساد و زياني است كه براي خود انسان و جامعه اي كه در آن زندگي مي كند دارد. ديگري ، استحقاق عقوبت بزرگ و خشم خداوند است. بايد توجّه داشت كه يك گناه كافي است كه انسان را از شمول رحمت خداوند محروم سازد; چه رسد گناهان بسيار، ولي از انجا كه خداوند داراي رحمت گسترده است، بندگاني را كه گرفتار گناه مي باشند، طرد نكرده و در صورتي كه آنها توبه كنند و به خدا باز گردند، وعده فرموده كه آنان را بپذيرد و توبه آنها را قبول كند. و همان گونه كه ارتكاب

ـ2318ـ
گناه، مانند افتادن در پرتگاه هلاكت است، توبه از گناه نيز واجب فوري است و يك لحظه هم نبايد در مورد آن تعلل و مسامحه كرد، و با تصميمي قاطع و عزمي راسخ و اراده اي قوي، بايد براي پشيماني از گناه و بازنگشتن به آن پايداري و مقاومت نشان داد. در اين زمينه، دعا و نيايش و توسل به پيامبر و خاندان گرامي((عليهم السلام)) بخصوص امام زمان((عليه السلام)) بسيار موثر و كارساز است; گرچه خداوند قدرت و توان ترك گناه را به انسان داده و او رااز اختيار و اراده برخوردار ساخته است، در عين حال دعا و نيايش و ارتباط با خدا و توسل به اولياي او بويژه امام زمان((عليه السلام)) كه امام و سرور ما در اين زمان است، به انسان قدرت و نيروي بيشتري مي دهد تا بتواند در برابر موجبات و عوامل گناه بايستد و خويشتن را آلوده نسازد.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2319ـ